آزمایش‌های عفونت خون

پزشکان آزمایش‌های متعددی را برای تشخیص دقیق عفونت زمینه‌ای تجویز می‌کنند که در این بخش از مقاله به انواع آن‌ها می‌پردازیم. آزمایشات خونی برای تشخیص عفونت خون (سپسیس) آزمایش خون برای ارزیابی موارد زیر استفاده می‌شود:

• تائید شواهد عفونت

• ارزیابی مشکلات لخته شدن خون

• بررسی عملکرد کبد یا کلیه

• بررسی مقدار اکسیژن خون یا اکسیژن بافتی

• ارزیابی تعادل الکترولیت

آزمایش خون به پزشکان اطلاعات مهمی در خصوص سلامت عمومی فرد از احتمال عفونت گرفته تا عملکرد اندام‌های بدن ارائه می‌دهد. آزمایشات خونی مختلفی برای تشخیص عفونت خون در بیمارانی که با علائم و نشانه‌های احتمالی سپسیس مراجعه می‌کنند، در دسترس است. زمانی که نتایج آزمایش با اطلاعات مربوط به معاینه بالینی ترکیب شود، ابتلا یا عدم ابتلا به عفونت خون تشخیص داده می‌شود. انواع آزمایش‌های خونی برای تشخیص سپسیس یا عفونت خون به‌قرار زیر است: آزمایش شمارش کامل خون (CBC)

با استفاده از آزمایش CBC شمار سلول‌های خونی ازجمله تعداد گلبول‌های سفید خون اندازه‌گیری می‌شود. گلبول‌های سفید که به آن‌ها لکوسیت نیز گفته می‌شود با باکتری‌ها، ویروس‌ها و سایر ارگانیسم‌هایی که بدن به‌عنوان یک خطر تشخیص می‌دهد، مبارزه می‌کنند. مقدار بالاتر از حد طبیعی WBC در خون می‌تواند به معنای ابتلا به عفونت باشد؛ اما پایین بودن WBC در آزمایش خون نشان‌دهنده احتمال افزایش ابتلا به عفونت ازجمله عفونت خون است. آزمایش لاکتات اندام‌های بدن در صورت عدم دریافت اکسیژن کافی، شروع به تولید اسیدلاکتیک می‌کنند. ورزش شدید، نارسایی قلبی، یا عفونت جدی مانند عفونت خون یا سپسیس می‌توانند باعث افزایش لاکتات در خون شوند. سطوح بالای اسیدلاکتیک در خون سرنخ مهمی برای تشخیص سپسیس است.

آزمایش پروتئین واکنشی C (CRP)

زمانی که التهاب بدن را فرا بگیرد، پروتئین واکنشی C یا CRP در آزمایش خون رو به افزایش می‌رود. شرایط متعددی ازجمله عفونت خون می‌توانند باعث التهاب و تولید CRP در خون شوند. آزمایش کشت خون آزمایش کشت خون با هدف شناسایی نوع باکتری یا قارچی عامل عفونت خون انجام می‌شود. برای آزمایش کشت خون، نمونه خون مجزایی گرفته می‌شود و معمولاً از دو یا چند ورید مختلف این خون جمع‌آوری می‌شود. آماده شدن و ارائه آزمایش کشت خون معمولاً طولانی‌تر از سایر آزمایشات است.

آزمایش PT و PTT

سپسیس می‌تواند اثرات جدی بر لخته شدن خون داشته باشد. اگر نتیجه آزمایش PT و آزمایش PTT بیش‌ازحد مجاز باشد، نشان‌دهنده این است که خون به‌خوبی لخته نمی‌شود. پلاکت‌ها سلول‌های کوچکی در خون هستند که به تشکیل لخته‌های خون کمک می‌کنند. اگر تعداد پلاکت‌های شما خیلی کم است، می‌تواند به این معنی باشد که بدن شما در حال تشکیل لخته‌های غیرقابل مشاهده در عروق کوچک در سراسر بدن است. نتیجه این آزمایش می‌تواند اطلاعات مهمی برای تشخیص سپسیس فراهم کند. آزمایش خون d-dimer

در آزمایش d-dimer احتمال لخته شدن خون سنجیده می‌شود. اگر یک لخته بزرگ در خون وجود داشته باشد و یا اگر لخته‌های ریز متعددی در خون پراکنده باشند (همان‌طور که در سپسیس اتفاق می‌افتد) سطح d-dimer بالا می‌رود. برای ثبت درخواست آزمایش عفونت خون در منزل کلیک کنید. تست‌های تأییدی یا تشخیصی آزمایش‌های زیر با عنوان آزمایش‌های تأییدی زمانی تجویز می‌شوند که نتایج سایر آزمایشات تا حدودی مبهم بوده و فرد نیز مشکوک به سپسیس است. آزمایشات تأییدی اطلاعات بیشتری را در اختیار تیم پزشکی به‌منظور درمان موثرتر عفونت خون قرار می‌دهند. لازم به ذکر است که اگر پزشک به عفونت خون بیمار مشکوک شود با توجه به شرایط اورژانسی بیمار، درمان بلافاصله و بدون در نظر گرفتن آزمایشات تأییدی شروع می‌شود.

آزمایش اندوتوکسین

اندوتوکسین بخشی از باکتری است که با متلاشی شدن باکتری در خون آزاد می‌شود. سم اندوتوکسین به صورت طبیعی نباید در خون وجود داشته باشد، بنابراین یافت شدن آن تأیید می‌کند که باکتری‌های گرم منفی در خون در گردش هستند.

آزمایش پروکلسی تونین (PCT)

پروکلسی تونین پروتئینی در خون است که در صورت ابتلا به عفونت باکتریایی افزایش می‌یابد. اگر سطوح PCT در آزمایش خون پایین باشد، پزشک ممکن است عفونت باکتریایی را رد کند چراکه ممکن است عفونت ناشی از ویروس یا بیماری‌های غیر مرتبط با عفونت باشد. آزمایش توزیع مونوسیت (MDW) مونوسیت‌ها نوعی گلبول سفید هستند که در صورت وجود عفونت تعداد آن‌ها افزایش می‌یابد.

آزمایش‌های عفونت خون